Ülkemiz de siyaseti gererek, kutuplaştırarak ne bölgeye, nede ülkeye fayda sağlamak mümkün değil.
Bu şekilde ancak ve ancak insanları birbirine düşman edersiniz o kadar.
Bu siyasetin her iki yönü içinde geçerlidir.
Sabahtan akşama kadar ötekini suçlamak, yanlış göstermek, desteksiz atmak iyi bir amacın ürünü değildir.
O zaman adama sormazlar mı;
Sen iyisin ben kötü peki nasıl ve neye göre..?
Kimin doğru, ahlaklı, iyi veya kötü olduğunu sen hangi hakla ve neye dayanarak saptıyorsun..?
Benliğin izbe köşelerinde yuvalanmış kimi kötü amaçlı şeyleri sözüm ona eleştiri, tepki gibi değerlendirmek megalomanlık değil de nedir?
Tüm bunlar siyasi tavrı keskinleştirerek ötekinin farklı düşüncelerinin önüne ket çekmektir.
Oysa hangi siyasi görüşten olursak olalım öncelikle düşünceye saygı ekseninde biraya gelip, tartışıp konuşup çözümler üretmeliyiz.
Bizim gibi düşünmeyene katılmasak bile onun fikirlerini özgürce ifade etmesini sağlamalıyız.
Siyasetin sığlığında radikal ve ayrıştırıcı bir dil kullanarak bizi bizden ayıracak kalın duvarlar örmemeliyiz.
Vatanı, bayrağı, dini, imanı kim daha çok seviyor diye insanları kategorize edip bunun üzerinden bir takım bireysel veya grupsal çıkarımların hesaplarını yapmamlayız.
Bu ülkede ve bölgede birlikte yaşayacaksak birbirimize tahammül etme, görüşüne, yaşam biçimine saygı göstermek zorundayız.
Ötekini yok saymak siyasetinin varış noktası faşizm olduğunu unutmayalım.
Faşizmin, baskıcı yöntemlerin nelere mal olduğunu, ne acılar ölümler yaşattığını tarih boyunca görmek mümkün.
Dünyada tek bir ırkın veya tek dini inancın olması akla, mantığa, insanın doğasına aykırı bir şeydir.
Aynı resme bakıp farklı şeyler görebiliriz, ne sen doğru ne ben daha yanlışım.
Farklılıklarımızla birlikte barış ve kardeşlik içinde yaşamanın yollarını bulmalıyız.