Eğitim ve Gelecek-8
Çocuk; nereye, nasıl yürüyeceğini keşfederek yol yürümelidir.
Birey,nereye ve nasıl yürüyeceğini bilmiyorsa yolun nereye gittiğinin önemi yoktur.
Yol yordam bilerek yetişmek gelişmek, insan kalitemize değer katar.
Çağdaş eğitimin hedefi; bilgiyi üreten, kullanan, sürekli öğrenme alışkanlığı edinmiş, girişimci, nitelikli, çok yönlü düşünce becerileri ile donanımlı insanları yetiştirmektir...
Çocukları hizaya sokup onları yaratıcı, üretken kılamayız.
Çocuklar, doğumdan gelen zorlu mücadele ile yeni uyumlaşma azmini keşfederek, merak edip, sorup, sorgulayıp, araştırarak gelişmelidir.
Bakınız 8 bin tırtıldan 1 kelebek oluşuyor. Kelebeğin kozasından çıkmasına yardım edeyim derseniz, kozayı bozarsınız ve KELEBEK ÖLÜR...
Çocuklarda kozalarından kendi gayretleri ile çıkmalıdır.
Kendi mücadeleleri ile yol alanlar, hayatta kalır.
Güçlükler ile mücadele etmeden, yanlışı-doğruyu ayırt etmeden, yaşamda deneme-sınama yapmadan, nasıl öğreneceğine kafa yormadan KİŞİLİKLİ GELİŞİM olur mu?
Günümüzde hepimizin şikayet ettiği konulardan biri de zamane çocukları "haklarım var sorumluluklarım yok" tavrındalar, deriz.
Sebep?
Dönüp yüzleşmeliyiz...
Ayrıca çocukları şaşı kültürü ile de yetiştirmenin anlamı yok.
Şaşıya sormuşlar ki şaşılar çift görür diye, yok öyle bir şey demiş.
Eğer öyle olsaydı karşıdaki 2 kuşu 4 kuş görürdüm.
Bakmışlar karşıda 1 kuş var...
Artık "iyi anne-baba/öğretmen "yerine, “sorumlu anne- baba/öğretmen" evresine geçmeliyiz.
Çocuklarımızın her biri biriciktir.
Parmak ve göz izleri misali...
Çocukların biricikliğini, bireysel farklılıklarını dikkate almazsak; hazır giyim standartçıları gibi oluruz.
Herkesi aynı kalıba sokarız.
Nasıl mı?
Giyim sektörü tek tek herkesin ölçüsünü, ihtiyacını, zevkini dikkate alarak üretim yapmaz.
Standart kalıplarla üretir. Alıcı birey, var olan kalıbı kendine uyumlu hale getirir.
Bizler de ailede, okulda böylesine toptancı ve belirli kalıplara göre dizayn edilmiş çocuk yetiştirirsek; bireyin özgün-özgür biricikliğini yok ederiz.
Seçeneklerde karar kılıcı olan çocuk olmalıdır.
Aile içinde haftalık toplantılar yapılmalı.
Hafta içinde olanlar değerlendirilmeli.
Toplantılara başkanlığı sırayla anne-baba-çocuk yapmalıdır.
Bu, iletişim becerilerini, birbirine değer vermeyi, birbirini dinlemeyi ve aile içi DEMOKRASİ kültürüne zemin oluşturur. Ailede haftanın bir günü OKUMA GÜNÜ olmalıdır. O gün belirlenen saatte ailenin tüm bireyleri kitap okumalıdır .TV programları çocuğun seviyesinde değilse izlenmemelidir...
Çocuk yetiştirirken "susturmak için telefonu “verip, cezalandırmak için bilgisayarı elinden alınmamalıdır...
Ödül ve ceza kavramı yerine çocuğu yüreklendirme, can kulağı ile, göz göze gelerek dinlemelidir.
Çocuğa düşüncelerimizi uygun bir dille açıkça ifade etmeliyiz.
